Róża



Jestem od dwudziestu lat w klasztorze i wciąż marzę o wielkiej miłości.
Marzę o czułym dotyku, o mężczyźnie, który mi powie, że mnie kocha, że mnie pragnie, że jestem dla niego jedyna na  świecie.
Uwielbiam  pocałunki  słońca  na  mojej  twarzy,  delektuję  się chłodem  wody  na  skórze  w  upalne  dni.  Ale  to  nie  to  samo,  co  intymna  bliskość  drugiego  człowieka,  który  pachnie  i  grzeje.  Tęsknię za  odpoczynkiem  w męskich  ramionach.  Za  bogatą  sferą  życia,  która  wiąże  się  z  erotyką,  a  za  którą  definitywnie  zamknęłam  drzwi  dawno  temu.  Wspomnienia  miłości  wracają  w  snach.  Budzę  się  wtedy  ze  łzami  na  policzkach,  jak  poranna  róża  z  kroplami  rosy  na  płatkach.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Malwa i Narcyz

Obraz
Jaki był? Gdybyś szukała kiedyś odtwórcy roli Jezusa, wybrałabyś go wśród setki kandydatów. Przystojny, delikatny,  o niesłychanie wymownych oczach. Piękny jak Narcyz. Promieniejący. Uważasz, że zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia? Nic bardziej mylnego! Był młodszy o dziesięć lat, dla mnie to pokoleniowa przepaść. Poza tym nie jestem zamknięta na takie sprawy. Świat zakonnicy nie wali się automatycznie z chwilą, gdy ona się zakocha. Ja nie potrzebowałam obiektu westchnień, tym bardziej kochanka. Po prostu zachwyciłam się pięknym człowiekiem.
Czytaj więcej

Mieczyk

Obraz
Zostałam stworzona, by walczyć. Nie to, żebym miała posturę  wojowniczki. Moje metr pięćdziesiąt w kapeluszu nie robi na nikim wrażenia. Na początku! Nigdy nie lekceważ przeciwnika, który niepozornie wygląda. Jestem  najmłodsza  z  rodzeństwa.  Wszyscy  w  domu  byli  starsi  ode  mnie  i  wszyscy  czuli  misję  do  wychowywania  mnie.  Miałam  tylko  jedno  wyjście:  błyskawicznie  nauczyć  się  samoobrony.  Nie   pozwalałam  się  ustawiać  ani  ciumciać  nad  sobą.  A że  jestem  dość  kontaktowa,  w  każdym  miejscu  znajdowałam  grono  kolegów,  gdzie  mogłam  wodzić  rej.  Z  dużym  rozmachem  angażowałam  się  w  politykę  i  różne  inicjatywy  społeczne.  Jeździłam  skuterem,  paliłam  papierosy.  Żyłam  szybko,  kochałam  mocno  i  ani  słowa  o  umieraniu  młodo!
Czytaj więcej
Obraz
http://ksiegarnia.iknt.pl/ anna-wolska-konsekrowani.html Współczesne  życie  konsekrowane  jest  ogrodem,  ale  bynajmniej  nie  rajskim.  W  Europie  jest  to  wyraźnie  ogród  jesienny.  Nawet  listopadowy.  Kilka  świeżych  pędów  nie  robi  różnicy.  Pora  wynosić  cenne  rośliny  do  oranżerii,  żeby  przetrwały. Życie  konsekrowane  jest  kruche,  my  jesteśmy  krusi.  W  depresji,  z  zaburzeniami  lękowymi,  śmiertelnie  zmęczeni  marzeniami  o  doskonałości.  Nie  mówimy  o  tym,  a  może  szkoda,  niech  świat  zobaczy  nasze  rany.  Bo  sercem  tego  ogrodu  jest  rana. W takim  świecie  żyjemy.  Wszystkich  nas  to  dotyka.  Czy  jesteśmy  lepsi  od  tych,  którzy  żyją  poza  murem  konsekracji?  Świętsi,  ochronieni?  Ja  jako  autor  też  nie  jestem  nadczłowiekiem.  Nie  znam  odpowiedzi.  Moi  bohaterowie  nie  głoszą  prawd  objawionych,  sami  są  na  jakimś  etapie  drogi.   Jezus  przechadza  się  po  jesiennym  ogrodzie  z  równym  upodobaniem  jak  p
Czytaj więcej